جواد سدیدی؛ رضا مالکی
چکیده
در تحقیق حاضر به ارزیابی و پهنه‌بندی خطر زمین‌لغزش در محدوده مهاباد تا سردشت با کاربرد مدل‌های تحلیلی مختلف از قبیل ماشین بردار پشتیبان، جنگل تصادفی و رگرسیون لجستیک پرداخته شده است. روش انجام تحقیق حاضر مبتنی بر روش توصیفی – تحلیلی و کاربرد مقایسه‌ای صحت الگوریتم‌های ماشین بردار پشتیبان، جنگل تصادفی و رگرسیون لجستیک بوده ...
بیشتر
در تحقیق حاضر به ارزیابی و پهنه‌بندی خطر زمین‌لغزش در محدوده مهاباد تا سردشت با کاربرد مدل‌های تحلیلی مختلف از قبیل ماشین بردار پشتیبان، جنگل تصادفی و رگرسیون لجستیک پرداخته شده است. روش انجام تحقیق حاضر مبتنی بر روش توصیفی – تحلیلی و کاربرد مقایسه‌ای صحت الگوریتم‌های ماشین بردار پشتیبان، جنگل تصادفی و رگرسیون لجستیک بوده است. بر این اساس از داده‌ها و معیارهای مختلف محیطی در فرآیند تجزیه و تحلیل استفاده گردیده است. ابتدا بر اساس تعیین نقاط نمونه، سه مدل مذکور به منظور تهیه نقشه پهنه‌بندی زمین‌لغزش به اجرا درآمده است و سپس بر اساس نتایج، اقدام به ارزیابی و اعتبارسنجی نتایج مدل‌های مورد استفاده شده است. نتایج پهنه‌بندی زمین‌لغزش محدوده مورد مطالعه حاکی از این بوده است که به‌طورکلی نیمه جنوبی منطقه به دلیل تأثیر عواملی از قبیل ساختارهای متراکم گسلی، شیب بالاتر و تراکم بیشتر آبراهه از پتانسیل بالاتری نسبت به نیمه شمالی آن برخوردار است و بر اساس ماشین بردار پشتیبان 04/71 درصد، بر اساس جنگل تصادفی 44/53 درصد و بر اساس رگرسیون لجستیک 39/77 درصد از مجموع وسعت منطقه دارای حساسیت لغزشی متوسط به بالا بوده است. ارزیابی دقت حاصله برای الگوریتم‌ها بر اساس منحنی ROC چنین مشخص نموده است که ماشین بردار پشتیبان، جنگل تصادفی و رگرسیون لجستیک به ترتیب مقدار صحت 76/0، 87/0 و 84/0 را به خود اختصاص داده‌اند و از این نظر الگوریتم جنگل تصادفی بهترین دقت را ارائه کرده است. همچنین شاخص Precision – Recall نیز به ترتیب برابر با 809/0، 873/0 و 844/0 به دست آمده است که بیانگر دقت بالاتر الگوریتم جنگل تصادفی نسبت به دو الگوریتم دیگر در زمینه پهنه‌بندی پتانسیل خطر وقوع زمین‌لغزش در مسیر مهاباد – سردشت می‌باشد.
